The usual suspects…

 

This entry was posted in φοιτητικό κίνημα. Bookmark the permalink.

9 Responses to The usual suspects…

  1. Ο/Η smartinos λέει:

    Γιατί πρέπει να γράψετε 1500 λέξεις για να απαντήσετε σε μία απλή ερώτηση; «Το να παρεμποδίζονται εκλογές με τη βία, είναι αντιδημοκρατική πρακτική, ναι ή όχι;».

    Φιλικά (…ειλικρινά!), Σταύρος Μαρτίνος.

  2. Ο/Η aristerikinisi λέει:

    (Ο στόχος του κειμένου δεν είναι να απαντήσει στην ερώτηση που θέτεις) Παρόλα αυτά…

    Θα μπορούσες να διαβάσεις πιο προσεκτικά την παράγραφο για την «αισθητική αντιμετώπιση της δημοκρατίας». Εκεί περιγράφουμε με αρκετά σαφή τρόπο τόσο το σκεπτικό μας, όσο και την απάντηση στο ερώτημά σου.
    Αν θες όμως μια απάντηση τηλεοπτικού τύπου στην ερώτησή που θέτεις (όπου «ο χρόνος είναι χρήμα», και οι 1500 λέξεις είναι πολλές), τότε αυτή είναι «όχι».
    Αν πραγματικά θες να δώσεις βάρος στο «context» αυτού του «όχι», τότε θα σου προτείναμε να ξαναδιαβάσεις το κείμενο και να χρησιμοποιήσεις σαν «αναγνωστικό εργαλείο» την αφετηριακή διαφωνία που εκφράζουμε με τη «φιλελεύθερη» αντίληψη της δημοκρατίας και των εννοιών που την περιβάλλουν.
    Αν από την άλλη, απλά διαφωνείς με την κριτική που κάνουμε στο κείμενο των παραπάνω καθηγητών, θα είχε ενδιαφέρον να δημοσιεύσεις ένα κείμενο όπου περιγράφεις αναλυτικά τη δικιά σου σκέψη.

    • Ο/Η smartinos λέει:

      Το πιο αναλυτικό σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι το εξής: Πιστεύω ότι έχετε πέσει θύματα εκμετάλλευσης, όχι όμως από εκεί που νομίζετε. Σκεφτείτε το. (hint: μεγάλη προσοχή σε οποιονδήποτε σας κάνει «πατ-πατ» στην πλάτη).

      • Ο/Η aristerikinisi λέει:

        Κράτα κι από μας τους «εκμεταλλευόμενους» αυτό:
        «μεγάλη προσοχή σε οποιονδήποτε σας/σου κάνει “πατ-πατ” στην πλάτη»

  3. Ο/Η παρατηρητης λέει:

    Διαβαζω το κείμενο και το μόνο που έχω να πώ ειναι «τρικυμία εν κρανίω».

    Βολικά παραβλέπετε το γεγονός οτι ο «νομος» εχει ψηφιστεί με συντριπτική «δημοκρατική» πλειοψηφία από τους «δημοκρατικά» εκλεγμένους αντιπροσωπους του λαου. Ο «νομος» δεν ειναι το φιρμάνι της χούντας του ’72, αλλά ενας νόμος που έχει προκύψει απο τις διαδικασίες που προβλέπει το σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους που έχουν προκύψει επίσης με δημοκρατικές διαδικασίες. Πόσο «δημοκρατικό» ειναι λοιπον μια μειοψηφία να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία?

    Επίσης το μόνο για το οποίο τελικά κατηγορείτε τους καθηγητές σας ειναι για το γεγονος οτι εχουν διαφορετική άποψη απο εσάς. Πόσο «αριστερη» και «δημοκρατική» ειναι η ποινικοποίηση της άποψης – ή μήπως το άσυλο ειναι μόνο για όσους συμφωνούν μαζί μας?

  4. Ο/Η aristerikinisi λέει:

    Στην «κοινοβουλευτική δημοκρατία» που τόσο «ορθολογικά» την αντιλαμβάνεσαι, μπορεί ένα κόμμα (πχ ΠΑΣΟΚ) να κερδίζει με διαφορά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (πχ στις εκλογές του 2009), την οποία μάλιστα να την επικαλείται σε όλη του την κυβερνητική θητεία, για κάθε «πρωτοβουλία» που παίρνει (πχ μνημόνιο). Αδιαφορώντας για το γεγονός πως αυτήν την πλειοψηφία την κέρδισε εξαπατώντας (κυριολεκτικά) τον κόσμο, μπορεί η «κοινοβουλευτική δημοκρατία» να του επιτρέπει να κυβερνάει και να νομοθετεί (πχ νόμος Διαμαντοπούλου) για τρία ολόκληρα χρόνια (2009-2012) ανενόχλητα και να εμφανίζεται ως ο πραγματικός εκφραστής της λαϊκής βούλησης.
    Αυτή τη στιγμή, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης. Κάτι περίεργο συμβαίνει λοιπόν, με τις τόσο ορθολογικές λειτουργίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
    Αν τελικά είναι τόσο «μειοψηφία» όσοι αντιδρούν στο νόμο, θα έπρεπε να είναι παιχνιδάκι η εφαρμογή του. Το γεγονός όμως πως συναντά συνέχεια εμπόδια δείχνει πως μάλλον οι «αντιδρώντες» δεν είναι και τόσο μειοψηφικοί. Μάλλον υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στη ψήφιση του νόμου απ’ τη μία και στην αποδοχή που έχει απ’ την άλλη. (Μέχρι και στο νόμο Γιαννάκου του 2006-7 οι «πρόθυμοι» καθηγητές ήταν χίλιοι και όχι διακόσιοι).
    Όσον αφορά τους καθηγητές της σχολής μας «που έχουν τις απόψεις τους» υπάρχει μια πολύ μικρή λεπτομέρεια. Αυτοί, σε αντίθεση με μας, βρίσκονται στην προνομιακή θέση (ή αλλιώς θέση εξουσίας) όπου μπορούν να τις κάνουν «πράξη» (όπως έχει γίνει αρκετές φορές) και να μη μένουν στη σφαίρα των απόψεων (όπου όλοι έχουμε από μία).
    Αλλά γιατί τόση αγωνία; Αν θεωρείς πως ποινικοποιούμε την «άποψη» αυτών των καθηγητών, επειδή «τολμάμε» να πούμε και τη δική μας, τότε η αντίληψή που έχεις για τη δημοκρατία φαίνεται λίγο αντιφατική (για να μη χρησιμοποιήσουμε τη φράση «τρικυμία εν κρανίω»)

  5. Ο/Η παρατηρητης λέει:

    Ποιός μίλησε για το ΠΑΣΟΚ? Αν αρχίσουμε να μιλάμε για κόμματα, στην κουβέντα καλύτερα να βάλεις και το ΛΑΟΣ που ειναι ήδη εκτός βουλης. Οσο όμως η βουλή δεν επιλέγει να αντικαταστήσει αυτόν τον νομο με άλλον, ο νόμος ισχύει.
    Παράλληλα αν (όπως ισχυρίζεσαι) η πλειοψηφία αντιδρά, δεν υπάρχει λόγος να εμποδίζονται οι εκλογές στα ΑΕΙ. Τι καλύτερος τρόπος να αμβλυνθούν τα κακα του νόμου απο δημοκρατικά εκλεγμένα συμβούλια διοίκησης που βλέπουν τα στραβά του – ή μήπως κάποιοι φοβούνται την προοπτική του να ακουστούν άλλες φωνες, να αξιολογηθούν και να προκριθούν οι καλύτεροι ή να βγουν στη φόρα διαφορα άπλυτα?
    Το «τρικυμία εν κρανίω» αναφέρεται στην πρόταξη της «δημοκρατίας» αλλά στην μη αποδοχή των εκλογών ως μεσο, και της στοχοποίησης όχι των ιδεών αλλά των προσώπων που τις εκφράζουν. Πεφτετε στην παγίδα της ευκολίας – προσπαθείτε να φιμώσετε αυτους με τους οποίους διαφωνείτε αντι να αντιπροτείνετε ουσιαστικές λύσεις, με επιχειρήματα που θα πείσουν και που θα καταστήσουν το πανεπιστήμιο ενα πραγματικό χώρο εκπαίδευσης και ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών

  6. Ο/Η lois λέει:

    παιδιά τα πράγματα είναι απλά: το να βάζετε τα πρόσωπα ανθρώπων στον τοίχο εν είδει επεικυρηγμένων επειδή υποστηρίζουν διαφορετική από τη δική σας άποψη, σας ρίχνει στο επίπεδο αυτών που θέλετε (;) να ανατρέψετε (;).

  7. Ο/Η απαρατήρητος λέει:

    Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας ούτε ιδιαίτερης στεναχώριας, η Αγία Τριάδα του Μνημονίου στην αρχιτεκτονική ΕΜΠ δεν φιμώνεται με τίποτα: έχουν στη διάθεσή τους τα μεγαλύτερα ΜΜΕ, τα καλύτερα κονέ με πολιτικούς και επιχειρηματικούς παράγοντες και γενικότερα τους δίνεται βήμα όπου το ζητήσουν. Οι διαφορετικές απόψεις τους άλλωστε ακούγονται τόσο ευχάριστα στο ίδρυμα Ωνάσση, που θα ήταν άδικο να μην αξιοποιούνται.

Αφήστε απάντηση στον/στην παρατηρητης Ακύρωση απάντησης